توصیه می کنم حداقل ٧٠ درصد از کل دارائی خود را بگونه ای مدیریت کنید که بتوانید در مورد آن حد ضرر را اعمال کنید.
حد ضرر به این معناست که اگر ده درصد ضرر کردید بتوانید در کوتاه مدت آن را بفروشید و از آن معامله خارج شوید.
اما در خصوص بسیاری از سرمایه گذاری ها ، اعمال حد ضرر در کوتاه مدت ممکن نیست یعنی شما نمی توانید در ظرف ۴٨ ساعت آن را بفروشید و از آن معامله خارج شوید .
به سه مثال اشاره می کنم که حد ضرر قابل اعمال نیست :
اولین مورد فروش نسیه است ، وقتی فعال اقتصادی جنس خود را در دی ماه ٩۶ چهار یا پنج ماهه می فروخت و در دی ٩۶ با دلار ۴ هزار تومان فروخت و بعد در خرداد ٩٧ با دلار ٨ هزار تومان ، ریال آن را دریافت کرد نصف دارائی خود را از دست داد.
این اشتباه در سال ٩٠ و ٩١ نیز انجام شد عمده فروش و تولید کننده جنس خود را با دلار ١۵٠٠ تومان نسیه فروخت و با دلار ٣٨٠٠ تومان ریال آن را دریافت کرد.
با اطلاعات من حداقل ۶٠ درصد وام های بانکی را شرکت های بزرگ دریافت کرده اند که بطور متوسط کالای تولیدی خود را ۴ تا ۶ ماهه می فروختند و هم در سال ٩١ ضرر کردند و هم در سال ٩٧ ، یعنی شرکت های بزرگ نتوانستند از افزایش نرخ ارز در سال ٩١ و ٩٧ خیلی سود کنند یا حداقل بسیاری از آنها به سبب فروش نسیه نتوانستند از شوک ارزی استفاده کنند.
مزه فروش نسیه با سود ٣ درصدی در ماه ، ریسک نصف شدن دارائی هر چند سال یکبار را دارد.
در مورد مسکن ، حدضرر قابل اعمال نیست یعنی نمی توانید به فوریت بفروشید و از آن خارج شوید.
اگر یک مسکن دارید نسبت به مازاد یک مسکن ، ٧٠ درصد دارائی فرد بهتر است مسکن نباشد تا حد ضرر قابل اعمال باشد.
در خصوص ٧٠ درصد از سهام بورسی حد ضرر قابل اعمال نیست چون در بحران های بورسی کسی آن را نمی خرد.
٣٠ درصد از دارائی یک فرد اگر در خصوص آن حد ضرر قابل اعمال نباشد اشکالی ندارد.
البته مسکن شخصی را جز دارائی محاسبه نکنید ، همیشه یک مسکن شخصی داشته باشید بعد وارد سود گیری از اقتصاد شوید همه مطالب بالا در خصوص سبد دارائی مازاد بر مسکن شخصی است در خصوص مسکن شخصی خود ، آن را جزء سرمایه حساب نکنید .
درباره این سایت